Гэтая
сямейная пара сёння добра вядома на Капыльшчыне. Аляксандр Іосіфавіч і Марына
Іосіфаўна Гайдзель. Ён — галоўны ўрач, яна — загадчык паліклінікі УАЗ
«Капыльская ЦРБ». Разам крочаць па жыцці на працягу 18 гадоў.
Крыху
храналогіі
…Аляксандр нарадзіўся ў Гродне,
Марына — у Дзятлаве Гро-дзенскай вобласці. Прычым абодва — у
1974-м. Пазнаёміліся ў красавіку 1997 года падчас вучобы ў Гродзенскім
дзяржаўным медыцынскім інстытуце на 6 курсе ўжо пасля прафесійнага
размеркавання: разам выйшлі з аўдыторыі, разам пайшлі да інтэрната, дзе ў той
час жыла дзяўчына. Абодва абралі адзін і той жа кірунак — псіхіятрыю. На працу
Аляксандр павінен быў ехаць у в. Магілёўцы Брэсцкай вобласці, Марына
заставалася ў родным Дзятлаве. Рукі і сэрца малады чалавек папрасіў у чэрвені
на прафесійным свяце — Дні медыцынскіх работнікаў, а мужам і жонкай яны сталі ў
лютым 1998-га. Вяселле — пышнае ды вясёлае — адгулялі ў Дзятлаве. Там жа ў
касцёле і абвянчаліся. Сярод падарункаў — шмат модных у той час сервізаў. Пасля
заключэння шлюбу Аляксандр атрымаў пераразмеркаванне ў родны горад жонкі. Жыць
пачалі разам з бацькамі Марыны. У снежні гэтага ж года нарадзіўся першынец —
таксама Аляксандр.
Пра
цесця і цешчу
Зараз Аляксандр Іосіфавіч — ужо
бацька траіх дзяцей — упэўнены, што вялікая сям’я — заслуга яго цесця Іосіфа
Эдуардавіча і цешчы Тамары Фядосаўны (у мінулым — старшыня райкама прафсаюза
работнікаў гандлю і настаўніца хіміі адпаведна). Яны заўсёды дапамагалі
гля-дзець за дзеткамі. Сам жа ён рос у сям’і адзіным дзіцем, таму заўсёды
хацелася мець шмат сынкоў і дачок: бачыў, якія добрыя адносіны склаліся паміж
Марынай і братамі, старэйшымі за яе на 12 і 9 гадоў. Матуля Аляксандра Ірына
Станіславаўна працавала юрыстам, бацька Іосіф Іосіфавіч — электрыкам, але 12
гадоў таму трагічна загінуў. Нават у тым, што трапілі на Капыльшчыну, Аляксандр
Іосіфавіч «абвінавачвае» Тамару Фядосаўну. Менавіта яна прачытала ў газеце
«Медыцынскі веснік» аб’яву пра тое, што ў Капыльскую ЦРБ патрабуюцца ўрачы. Але
аб усім па парадку.
На
працоўным месцы
Доўгі час Гайдзелі працавалі ў
Дзятлаве: ён — спачатку загадчыкам наркалагічнага аддзялення, а з 2005 года
галоўным урачом, яна — псіхіятрам. Але жыццё часта ўносіць свае карэктывы ў
лёсы людзей. У 2010 годзе Аляксандр Іосіфавіч звольніўся з пасады і пайшоў
працаваць у рэспубліканскую туберкулёзную бальніцу «Наваельня». Аднак жонка
палічыла, што гэта небяс-печна для дзяцей, якіх да гэтага часу стала ўжо трое:
у 2006-м нарадзіўся Максім, у 2007 — Марына. Зноў узнікла пытанне пошуку
працоўнага месца. І тут Тамара Фядосаўна ўспомніла пра тую газетную аб’яву…
Шлях на
Капыльшчыну
Словы свайго інстытуцкага
выкладчыка, які сказаў, што «псіхіятрыя — навука будучага», Марына Іосіфаўна
ўспамінала не раз. Менавіта гэтыя вузкія спецыялісты былі патрэбны не толькі ў
нашым гарадку, але і ў тых жа Магілёўцах, у Нясвіжы, і нават у Мінску. Так, у
сталіцы ўрачам прапанавалі месца ў псіханеўралагічным інтэрнаце № 4 і давалі
трохпакаёвую кватэру. Але… Па дарозе з Мінска ўсё ж такі вырашылі заехаць у Капыль.
Іх вельмі цёпла сустрэў тагачасны галоўны ўрач Капыльскай ЦРБ Андрэй Каролька.
Расказаў пра ўмовы працы, прапанаваў на выбар кватэру ў
райцэнтры або дом у Скабіне. Гарадок Гайдзелям
спадабаўся, зацікавілі і ўмовы. Абяцалі падумаць і паведаміць пра сваё рашэнне.
Гэта было ў суботу, а ўжо ў панядзелак Андрэй Сцяпанавіч патэлефанаваў і
сказаў, што старшыня Капыльскага райвыканкама Анатоль Жданеня жадае пазнаёміцца
асабіста. Для Аляксандра Іосіфавіча і Марыны Іосіфаўны была вельмі прыемнай
такая ўвага з боку кіраўніцтва раёна. Не адгукнуцца яны не маглі. Анатоль
Іосіфавіч сустрэў вельмі цёпла і душэўна. Вырашылі — застаюцца. Да апошняга
цесць Іосіф Эдуардавіч не верыў, што дачка з зяцем усё ж такі ад’язджаюць.
Нават і тады, калі адносілі рэчы ў прысланую з Капыля машыну.
А
жыццё ідзе
Так і апынуліся Аляксандр
Іосіфавіч і Марына Іосіфаўна ў 2012 годзе ў Капылі. Жыць сталі ў доме ў
Скабіне, дзеці пайшлі вучыцца ў СШ № 3 г. Капыля. У хуткім часе Аляксандр
Гайдзель быў прызначаны на пасаду намесніка галоўнага ўрача, а з 2013 года ён —
галоўны ўрач. Не засталіся незаўважанымі і арганізатарскія здольнасці Марыны
Іосіфаўны: з 2014 года яна — загадчык паліклінікі Капыльскай ЦРБ.
Да цесця з цешчай у госці
ездзяць даволі часта: на святы там збіраецца шмат сваякоў, у ліку якіх шасцёра
ўнукаў і ажно васьмёра праўнукаў. А сваю матулю Аляксандр Іосіфавіч забраў у
Капыль: пасля перанесенай хваробы жанчына патрабуе асабістага медыцынскага
догляду.
Шашлыкі
ад Аляксандра ГАЙДЗЕЛЯ:
Спатрэбіцца:
2 кг мяса (свініны), 0,5 кг цыбулі, 3 шклянкі вады, 1 шклянка воцату, 3 ст.
лыжкі солі, прыправы, памідоры, перац.
Гатуем.
Мяса рэжам на кавалачкі. Падрыхтоўваем марынад: змешваем воцат, ваду, соль і
прыправы, дадаём парэзаную кружочкамі цыбулю. Кла-дзём у марынад мяса і
пакідаем на 3-4 гадзіны. Затым нанізваем на шампуры мяса, цыбулю, памідоры.
Смажым на вуглях.
Жыццё ідзе сваім ходам.
Падрастаюць дзеткі. Сёлета старэйшы Аляксандр зробіць свой прафесійны выбар.
Можа пахваліцца вынікамі ў навукова-даследчым кірунку дзесяцігадовы Максім.
Марынка расце добрай і паслухмянай дзяўчынкай. Узаемаадносіны паміж татам і
мамай даказваюць справядлівасць слоў прытчы пра вялікую і мірную сям’ю. Яе
сакрэт адлюстраваны ў такіх простых і вельмі важкіх словах: «Каханне.
Прабачэнне. Цярпенне. — Сто разоў каханне. Сто разоў прабачэнне. Сто разоў
цярпенне».
Калі выдаецца вольны час, сям’я
збіраецца разам на шашлыкі, якія, дарэчы, гатуе менавіта Аляксандр Іосіфавіч.
Часта ў госці заходзяць сябры і калегі. Так, вядома ж, галава сям’і — мужчына,
але і ён мае свае абавязкі. А жанчына, як сапраўдная захавальніца ачагу, мудра
ўсміхаецца і ўпэўнена коціць далей кола сямейнага жыцця.
Дзіяна
ТКАЧЭНКА
Фота з
сямейнага архіва сям’і ГАЙДЗЕЛЬ
> В ТЕМУ
А
существует ли любовь?
Об
этом думать — наслажденье.
И
ощущаешь вновь и вновь,
Проснувшись
утром с вдохновеньем.
И
«молоточки» бьют в висках,
И
захлебнешься ты в дыханье.
Я вас
люблю — и вновь, и вновь
Теряешь
разум и сознанье.
Простите,
но ведь это сон
Мечтать
об этом нереально.
И все
ж — да здравствует любовь!
И с добрым
утром, милое созданье.
Леонид
ПОЛЕЩУК, г. Копыль
«СП» http://www.kopyl.by
