З
хваляваннем і ўзнёслым настроем 15 чалавек з розных куткоў Беларусі і нават
Расіі сабраліся ў школьным музеі. Шаноўным і сталым людзям ужо пад 70, але яны
і сёння застаюцца маладымі ад сваіх успамінаў аб школьным юнацтве.
Са словамі прывітання да
выпускнікоў мінулых гадоў звярнулася дырэктар школы Валянціна Кандыбовіч, якая
адзначыла ўклад прысутных у развіццё народнай гаспадаркі Рэспублікі Беларусь і
выхаванне маладога пакалення. Кожны з іх выбраў сваю сцяжынку, якая праз гады
стала вялікай дарогай даўжынёю ва ўсё жыццё. Сярод выпускнікоў 1968 года:
заслужаны настаўнік Рэспублікі Беларусь Надзея Караленка, заслужаны настаўнік
РСФСР Валянціна Хохалева (прыехала з г. Мурманска), якая
ўзнагароджана медалём ордэна «За заслуги перед Отечеством» ІІ ступені,
былы начальнік аўтатранспартнага цэха ААТ «Беларуськалій» Аляксандр Вярыга,
малодшы навуковы супрацоўнік РНПЦ эпідэміялогіі і мікрабіялогіі Людміла Несцер,
намеснік дырэктара СТАА «Хеллманн Восточная Европа» Анатоль Карнейчык. Юрый
Болатаў 22 гады аддаў нафтавай кампаніі «РуссНефть». Амаль 40 гадоў
вадзіў аўтамабілі Уладзімір Канько. Ніна Пратасевіч (працавала поварам) і Соф’я
Бандарэнка (паштальён) засталіся ў роднай Слабада-Кучынцы.
Затым гасцей школы чакала
святочная праграма, у якой прагучалі песні мінулых гадоў у выкананні фіналісткі
абласнога этапа рэспубліканскага конкурсу «Новыя імёны Беларусі» Вольгі
Трыгубовіч з г. Мінска. Вяла свята і чытала вершы Вольга Рыбак, якая напомніла
выпускнікам падзеі 1968 года. Пасля верша «Учителя» хвілінай маўчання ўспомнілі
сваіх педагогаў і аднакласнікаў. З гумарыстычным нумарам выступіў 83-гадовы
ветэран педагагічнай працы Аляксандр Кандыбовіч, які ў 1960-я гады
выкладаў асновы вытворчасці і выяўленчае мастацтва. Загадчык Слабада-Кучынскай
бібліятэкі-клуба Валянціна Барташэвіч падрыхтавала для выпускнікоў музычную
прэзентацыю «Дарога даўжынёй у 50 гадоў».
Падчас успамінаў пра сваё школьнае
жыццё гучалі словы ўдзячнасці настаўнікам Л.І. Любецкай, Н.С. Дубаўцовай, Н.Ф.
Зубовіч, І.В. Валогу і М.Ф. Валозе, Г.І. Цімошак, Н.Я. Бохан, Т.М. Лучыновіч,
Г.І. Карпучок, Г.К. Сухнату, В.М. Лушчыку, класным кіраўнікам Т.С. Бекарэвіч і
Г.М. Нагавіцынай, якія выводзілі іх у людзі, з цеплынёй успаміналі дырэктара
школы І.С. Трацэўскага. Івана Сцяпанавіча любілі за яго педагагічную падтрымку,
увагу да чалавека, вытрымку і патрабавальнасць.
― Нам пашанцавала, што мы сустрэлі
на сваім шляху такіх настаўнікаў, сапраўдных прафесіяналаў сваёй справы,
таленавітых людзей, якія змаглі раскрыць здольнасці кожнага, запаліць у
нашых сэрцах агонь пазнання, адчуванне радасці ад адкрыцця новага, — адзначыў
Юрый Болатаў.
Напрыканцы мерапрыемства выступіла
заслужаны настаўнік Рэспублікі Беларусь Надзея (Нагавіцына) Караленка.
— Наш клас (46 чалавек) быў моцным
не толькі ў вучобе (было 5 медалістаў — 3 сярэбраныя і 2
залатыя), але і ў спорце, працы, мастацкай самадзейнасці. Мы ўдзячны школе
за веды, якія спатрэбіліся ў жыцці. Маладому пакаленню жадаем прымнажаць
традыцыі сваёй школы і малой радзімы!
Усім гасцям былі ўручаны
сувенірныя званочкі і буклеты аб роднай школе. Выпускнікі 1968 года зрабілі
школе памятны падарунак — пяць саджанцаў пірамідальных туй за кожнае
дзесяцігоддзе. Развітваліся з добрым спадзяваннем на новыя сустрэчы.
Барыс
ДЗЕНІСЮК,
член ГА «Беларускі саюз
журналістаў»
