Сям’я
Калевічаў з вёскі Бабоўня стала фіналістам абласнога этапа рэспубліканскага
сямейнага сельскагаспадарчага праекта «Уладар вёскі-2018», які прайшоў у
мінулую суботу ў маляўнічым мястэчку Сёмкава Мінскага раёна.
Нашы
землякі, як і яшчэ чатыры сям’і-пераможцы, будуць абараняць гонар сваіх раёнаў
на абласным свяце працаўнікоў вёскі «Дажынкі-2018», якое пройдзе ў Мядзелі 29
верасня.
Ідэйнымі натхняльнікамі
мерапрыемства традыцыйна выступілі прадстаўнікі грамадскага аб’яднання
«Беларускі рэспубліканскі саюз моладзі». Мэта арганізаванага імі абласнога
форуму вясковай моладзі — папулярызацыя сельскагаспадарчых працы і быту, а
таксама павышэнне ролі і значэння сям’і як важнейшага сацыяльнага інстытута
грамадства.
У гэтым годзе ў імправізаванай
вёсцы размясцілі свае падвор’і 22 каманды-ўдзельніцы. Актыўныя і творчыя
маладыя пары разам з дзецьмі прыехалі з сельскай мясцовасці, каб паспаборнічаць
за званне самай працавітай, дружнай, эрудзіраванай, крэатыўнай і гасціннай
маладой сям’і Мінскай вобласці.
Дзмітрый і Вольга Калевічы разам з
сынамі — трохгадовым Дамінікам і чатырохгадовым Дамірам (маленькага Платона,
якому яшчэ няма і паўгода, пакінулі дома з бабуляй) — на высокім узроўні
прадставілі Капыльшчыну. Наша каманда ўжо з самага пачатку мерапрыемства
выклікала прыхільнасць у прысутных і пакарыла іх пачуццём гумару. Падчас
бліц-прэзентацыі маладзёжных сельскіх падвор’яў Валянціна Шыманская і
Галіна Дрожжа («Лоцвінскія ўдалухі»), якія разам з сям’ёй Калевічаў
прадстаўлялі Капыльскі раён, уручылі шаноўнаму госцю — старшыні Мінскага
абласнога выканаўчага камітэта Анатолю Ісачанку — у падарунак пеўня. Як пажартавалі
жанчыны, «гэта — старажытны гадзіннік, які можна паставіць на дах аблвыканкама,
каб уся вобласць рана ўставала».
Цікава, ярка і неардынарна
выступілі Калевічы на конкурсе візітных картак сямей-удзельніц і прэзентацыі
выставы творчых работ «Вітаем па-беларуску». З годнасцю і з уласцівым іх сям’і
пачуццём гумару Дзмітрый і Вольга прайшлі і этапы спаборніцтваў, якія
патрабавалі сілы, лоўкасці, вынослівасці і згуртаванасці. Яны на хуткасць і
бульбу збіралі, і ваду насілі, і адзенне мылі, і дровы пілавалі, калолі ды
складалі, і лаўку рабілі, і каня запрагалі. Нягледзячы на праліўны дождж, з
лёгкасцю дэманстравалі, бадай, самае галоўнае для вясковых жыхароў уменне —
весці сельскую гаспадарку.
Читать продолжение статьи...
