За гэты час дасягнута вельмі многае, у тым ліку ўнесены вялікі ўклад у сферу дашкольнай адукацыі рэгіёну. Аднак перамогі гэтыя даваліся нялёгка - за кожнай з іх стаяць каласальная адказнасць, працавітасць і жаданне рухацца наперад, прычым насуперак шматлікім перашкодам.
Зінаіда Мысіна
Зінаіда Мікалаеўна ураджэнка вёскі Слаўнае, што на Віцебшчыне. Калісці яны з мужам і трохгадовым сынам пераехалі на Капыльшчыну выключна з-за прапанаванага жылля - у той час такі аргумент быў вырашальным. Маладосць і вера ў светлую будучыню дазволілі без лішніх роздумаў адправіцца ў абсалютна незнаёмы горад. А ён сустрэў пачынаючага педагога не вельмі ветліва. Спачатку ад мясцовых жыхароў не раз давялося пачуць і крыўдную мянушку «навалач» , і запэўніванне ў тым, што тут у прыезджай дамагчыся нічога не атрымаецца. Але рукі Зінаіда Мікалаеўна не апускала.
Па кар'ернай лесвіцы яна ішла з самых нізоў. Перш чым заняць кіруючую пасаду на Капыльшчыне, прыйшлося папрацаваць і памочнікам выхавальніка, і прачкай, і кухонным рабочым у адным з дзіцячых садкоў г.Слуцка. Веданне ўсяго гэтага «закулісся» у будучым вельмі спатрэбілася. Паралельна з зразуменнем азоў на практыцы, завочна вучылася ў Віцебскім педагагічным інстытуце. Тады для сельскай дзяўчыны з простай сям'і атрымаць вышэйшую адукацыю, ды яшчэ і педагагічную, было мяжой мараў. Таму, нягледзячы на шматлікія праблемы, вучылася старанна і з вялікім задавальненнем.
Пасля таго, як лёс прывёў у Капыль, Зінаіда Мікалаеўна на працягу дзевяці гадоў заставалася нязменным загадчыкам дзіцячага садка № 2, пабудаванага яшчэ ў пасляваенны час. У групах - да сарака дзяцей. А колькі трэба было вырашыць розных гаспадарчых пытанняў! Але паходы па інстанцыях і бясконцыя клопаты не палохалі. Рашуча дамагалася свайго - такі яе характар.
Зінаіда Мысіна (стаіць другая злева) з педагагічным калектывам ясляў-сада № 2, 1982 год
Праца заўсёды адымала шмат часу. Але гэта часам і ратавала. Бо менавіта любімая справа дапамагла перажыць невыносную горыч страты блізкіх людзей. Калі Зінаіда Мікалаеўна засталася адна з шасцігадовым Вадзімам на руках, яна проста яшчэ больш пагрузілася ў працу. А сын заўсёды быў побач - балазе, ўмовы дзіцячага садка дазвалялі. Пры гэтым клопату і ўвагі мамы-начальніцы заўсёды хапала і яму, і сотням яе маленькіх выхаванцаў.
Будучы ўжо досыць дасведчаным загадчыкам, яна не пабаялася і ўзялася за новую задачу - давераную ёй новабудоўлю, тагачасны дзіцячы сад № 5. 1 верасня 1989 года адбылося афіцыйнае адкрыццё ўстановы, якая па волі лёсу апынулася размешчанай па суседстве з домам загадчыка. Нават вокны кватэры выходзяць прама на будынак саду. І вось ужо на працягу больш трох дзесяткаў гадоў Зінаіда Мысіна не проста ўзначальвае яго, а літаральна жыве гэтым круглыя суткі, укладваючы ў сваё дзецішча душу і сэрца.
Падчас цырымоніі адкрыцця дзіцячага садка № 5, 1989 год
— Для мяне кіраванне «Сонейкам» — гэта не проста даніна службовым абавязкам, а лад жыцця, - дзеліцца Зінаіда Мікалаеўна. - Я шчасліва, што з усіх дарог калісці выбрала менавіта тую, якая вяла ў краіну дзяцінства. І хоць праца з дашкалятамі патрабуе поўнай самааддачы і велізарнай адказнасці, наўзамен атрымліваеш непараўнальна больш. Бо дзеці - асаблівыя. Яны чыстыя, шчырыя, наіўныя, даверлівыя. Зносіны з імі робіць мяне лепш, дабрэй. У імя іх нельга спыняцца на дасягнутым.
Зінаіда Мысіна (крайняя злева уверсе) з калектывам ясляў-сада № 5, 1992 год
У дашкольным цэнтры не стаяць на месцы, пастаянна развіваюцца. Пацверджанне таму - шматлікія перамогі ў конкурсах рознага ўзроўню. Так, толькі за апошнюю пяцігодку «Сонейка» тры разы прызнавалася лепшай установай дашкольнай адукацыі ў Мінскай вобласці, размешчанай у гарадской мясцовасці. У асабістай жа скарбонцы Зінаіды Мікалаеўны такія значныя падзеі, як, да прыкладу, ўзнагароджанне ў 2005 годзе нагрудным знакам «Выдатнік адукацыі», а таксама занясенне ў 2018 годзе ў Кнігу працоўнай славы Капыльскага раёна. У цэлым жа перамог у біяграфіі гэтай жанчыны назапасілася столькі, што прыйшлося заводзіць другую працоўную кніжку - ў першай усе незапоўненыя старонкі апынуліся спісанымі звесткамі аб узнагародах і дасягненнях. Пры гэтым яна пераканана: кіраўнік без добрага калектыву даможацца нямногага. У гэтым плане ёй пашанцавала - загадчыка атачаюць аднадумцы, з якімі лёгка дасягаць пастаўленых мэт. І хоць галоўным генератарам ідэй у «Сонейку» па-ранейшаму застаецца яна сама, ўвасабляюць іх у жыццё тут усё разам.
Імкненне да ўдасканалення прывяло да таго, што акрамя пастаяннай самаадукацыі непасрэдна па прафесіі, было асвоена нямала іншых напрамкаў, у тым ліку і творчых. Зараз Зінаіда Мікалаеўна ў сваім дашкольным цэнтры не толькі настаўнік, псіхолаг, эканаміст, гаспадарнік, але і дызайнер, фларыст і мастак. За што б яна ні ўзялася - усё атрымліваецца. А ўсё таму, што ёю рухае магутная сіла - жаданне працаваць і любоў да дзяцей.
Так як «Сонейка» ёсць што паказаць і што паглядзець, загадчыку даводзіцца часта прымаць гасцей і розныя дэлегацыі. Установа даўно набыло рэпутацыю пляцоўкі, куды з'язджаюцца для таго, каб пераняць перадавы вопыт.
Дарэчы, сустракаць гасцей для Зінаіды Мікалаеўны - справа звыклая і прыемная. І гэта тычыцца не толькі працы. Яна - чалавек актыўны, таварыскі і энергічны. За многія гады абзавялася шматлікімі сяброўкамі, разам з якімі праводзіць усе святы. І тут прыходзіцца да месца яшчэ адзiн запал Зінаіды Мікалаеўны - яна захоплены кулінар. Для таго, каб здзівіць сваіх блізкіх чарговым гастранамічным шэдэўрам, гатова гадзінамі прастойваць ля пліты.
Ёсць і яшчэ адна аддушына і радасць у яе жыцці - ўнукі. Жывуць яны далёка ад бабулі, але імкнуцца сустракацца як мага часцей. Цікава, што выхаваннем 5-гадовага Сярожы і 15-гадовага Аляксандра педагог з велізарным стажам не займаецца. Зінаіда Мікалаеўна цвёрда ўпэўненая: выхаванне - прэрагатыва бацькоў. А бабуля павінна іх любіць і песціць.
Аб тым, якi Зінаіда Мікалаеўна чалавек, можна доўга распавядаць. Але, мабыць, лепш за ўсё яе ахарактарызуе верш Сяргея Востравага, якi даўно стаў яе дэвізам:
В жизни можно
по-разному жить,
В горе можно и в радости.
Вовремя есть,
вовремя спать,
Вовремя делать гадости.
А можно и так —
На рассвете встать
И, помышляя о чуде,
Рукой обнаженной
солнце достать
И подарить его людям.
Аксана Міхайлоўская
