Каментуе спецыяліст Капыльскай райінспекцыі прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяроддзя Андрэй Цвірко:
- Меркаванне, што травяны пал спыніцца сам па сабе, не прадстаўляючы ніякай пагрозы для прылеглых тэрыторый – зман. Як і тое, што выпальванне сухой травы не адлюстроўваецца на здароўi людзей. Некаторыя нават памылкова лічаць, што травяныя палы дапамагаюць вызваліць глебу ад лічынак шкодных насякомых і насення пустазелля. А яшчэ існуе меркаванне, што спальванне травы - спосаб «прагрэць» глебу, унесці ў яе ўгнаенні ў выглядзе попелу, у выніку чаго на выпаленых участках трава лепш расце.
На самай справе гэта не так: выпальванне сухой расліннасці прыводзіць да запаволення развіцця травастою, наносіць навакольнаму асяроддзю вялiкую шкоду. Палы згубны для насякомых, дробных жывёл, прыводзяць да знішчэння месцаў пражывання птушак і іншых прадстаўнікоў фауны. Прадукты гарэння, у тым ліку вылучаемы ў атмасферу вуглякіслы газ, аказваюць шкоднае ўздзеянне на здароўе чалавека.
У апошнія дзесяцігоддзі значная ўвага ў рэспубліцы надаецца папярэджанню і прафілактыцы выпальвання сухой расліннасці і пажніўных рэшткаў на корані. Важна, каб кожны чалавек разумеў: акт падпалу, нават калі ён абышоўся без чалавечых ахвяр, - гэта злачынства супраць прыроды.
У адпаведнасці з артыкулам 16.40 Кодэкса Рэспублікі Беларусь аб адміністрацыйных правапарушэннях за незаконнае выпальванне сухой расліннасці, траў на корані, а таксама іржышча і пажніўных рэшткаў на палях альбо непрыняцце мер па ліквідацыі палаў на зямельных участках вінаватыя асобы могуць быць прыцягнуты да адміністрацыйнай адказнасці ў выглядзе штрафу ў памеры ад дзесяці да трыццаці базавых велічынь.
У адпаведнасці з артыкулам 16.41 КоАП за развядзенне вогнішчаў у забароненых месцах, за выключэннем парушэнняў патрабаванняў пажарнай бяспекі, адказнасць за якія прадугледжана іншымі артыкуламі Асаблівай часткі названага кодэкса, цягне накладанне штрафу ў памеры да дванаццаці базавых велічынь.
Акрамя таго, незаконнае выпальванне сухой расліннасці, траў на корані, а таксама іржышча і пажніўных рэшткаў у адпаведнасці з пунктам 3 Палажэння аб парадку вылічэння памеру кампенсацыі шкоды, нанесенай навакольнаму асяроддзю, і складанне акта аб устанаўленні факту прычынення шкоды навакольнаму асяроддзі, зацверджанага пастановай Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь
№ 1042 ад 17 ліпеня 2008 г., з'яўляецца фактам прычынення шкоды навакольнаму асяроддзю і прадугледжвае грамадзянска-прававую адказнасць. Памер кампенсацыі шкоды, нанесенай навакольнаму асяроддзю, вызначаецца па таксам, зацверджаным Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 348 ад 24 чэрвеня 2008 г. «Аб таксах для вызначэння памеру кампенсацыі шкоды, прычыненай навакольнаму асяроддзю». Важна, каб кожны чалавек разумеў: акт падпалу сухой травы, нават калі ён абышоўся без чалавечых ахвяр, - гэта злачынства супраць прыроды! З разуменнем і пачуццём доўга пастаўцеся да дадзенай праблемы і не дапускайце сельскагаспадарчых выпальванняў сухой расліннасці.
Таццяна БОХАН
Крыніца http://www.kopyl.by
