- Вось дзіцячая. Глядзіце, якую калекцыю сабраў наш старэйшы сын Цімафей, - кажа Сцяпан, паказваючы мноства невялікіх аўтамабіляў, выстаўленых на паліцы. - Тут побач малюнкі і вырабы, якія Цімафей і Мацвей падарылі нам з нагоды самых розных святаў.
Падбягае трохгадовая Сонечка. Цягне за руку і паказвае свае цацкі. Пакуль завочна знаёміліся з жыццём сям'і, Юлія ўправілася з самымі маленькімі - блізнятамі Васілісай і Варварай. Дзяўчынкі, якія з'явіліся на свет у пачатку гэтага года, прыбраны і гатовы да прыёму гасцей.
Сцяпан
Па ўсім відаць, што кіраўнік у доме менавіта муж, які да таго ж старэй жонкі на 14 гадоў. Яго сям'я пераехала на Капыльшчыну з в. Рубель, што ў Брэсцкай вобласці, адразу пасля аварыі на Чарнобыльскай АЭС. У Пацейках далі жыллё, тут жа Сцяпан скончыў школу. Атрымліваць прафесію «пайшоў» у ПТВ у в. Шастакі. Пасля яго заканчэння сеў за руль аўтамабіля і пачаў самастойны працоўны шлях.
Юлія
Гэтую далікатную мілавідную маладую жанчыну лёс закінуў у Беларусь з таго самага расійскага Валгадонска, дзе ў 1999 годзе адбыўся тэракт. Тата – выхадзец з Краснапольскага раёна Магілёўскай вобласці, таму вырашыў, што трэба з'язджаць у родную спакойную Беларусь. Спецыяльнасць тэхніка-тэхнолага Юлія атрымала ў Жыліцкім сельскагаспадарчым тэхнікуме. Пра горад Капыль нічога не ведала да таго часу, пакуль сюды ў госці да сябра не прыехаў брат. Ён жа дапамог уладкавацца на працу ў ААТ «Прагрэс 2010».
Разам
І ўжо на палях гэтай гаспадаркі Сцяпан і Юлія сустрэліся. Час іх знаёмства як раз супаў з пасяўной кампаніяй. Можна сказаць, што з таго самага насення, якое разам кідалі ў зямлю 11 гадоў таму, вырасла іх сям'я. Ён працаваў на сеялцы. Яна была побач. Каб даведацца адзін аднаго, хапіла месяца. І ўжо 19 чэрвеня 2010 года пажаніліся.
Вяселля як такавога не было, як не было і традыцыйнай белага сукенкі. Распісаліся, затым адзначылі з сябрамі на возеры Багушы, а пазней - з бацькамі.
Сям'я
- Як муж сказаў, так і правільна, - гэтага па-жаночаму мудрага правіла прытрымліваецца Юлія. І з усмешкай дадае: - Сцяпан, вядома, параіцца, але зробіць усё роўна па-свойму.
Калі ў сям'і ўжо падрасталі трое дзетак, Юлія даведалася, што хутка чакаецца папаўненне. Перад тым, як прайсці ўльтрагукавое даследаванне, ёй прыснілася, што будуць двайняты. Не паверыла і, як гаворыцца, праверыла. Сучасны апарат пацвердзіў: у маміным жывоціку растуць двое. Аказалася, што ў сям'і Сцяпана ўжо нараджаліся блізняты.
Як спраўляюцца?
На гэты жыццёвае пытанне Юлія і Сцяпан адзінагалосна адказваюць: «Самі!»
– Мае бацькі далёка, а Сцёпiных ужо няма ў жывых, – каментуе маладая жанчына.
- Так, мы маглі б узяць няню (дзяржава такую паслугу прадастаўляе), але ў мэтах прафілактыкі пускаць у сваю сям'ю чалавека не хочам, – удакладняе Сцяпан. - Пакуль старэйшыя ў школе, Юлія спраўляецца з малодшымі. Яна наогул цудоўная гаспадыня. А ў мяне ёсць адзін «бацькоўскі» дзень, які я бяру, каб прысвяціць сям'і і дапамагчы жонцы. Ды і наогул увесь свой вольны час Сцяпан імкнецца праводзіць з дзецьмі. Часта арганізоўвае паездкі ў Капыль на дзіцячую пляцоўку ў зоне адпачынку.
Дзеці
У кожнага з іх - свой характар. Старэйшы Цімафей - сур'ёзны хлопчык, які вучыцца ў 4 класе Пацейкаўскай СШ на «добра» і «выдатна» і вельмі перажывае, калі нешта не атрымліваецца. А вось малодшы, другакласнік Мацвей – той вялікі непаседа. Пра такіх кажуць падшыванец: шустры і не заўсёды паслухмяны. Пакуль заўваг у дзённіку больш, чым добрых адзнак. Сонечка - сапраўдная татава дачка: калі Сцяпан дома, дзяўчынка ні на хвіліну не адыходзіць ад яго. Калі ён сыходзіць, вельмі хвалюецца і кажа, што «тата знік».
- Імёны для двайнят дапамагалі выбіраць хлапчукі. Васілісу «прыдумаў» Мацвей, - кажа Юлія. – А Варвару - мы з Цімошам.
Калі пасля нараджэння дзяўчынак мама і дзеці захварэлі, з двайнятамі на працягу 10 дзён у дзіцячым аддзяленні Капыльскай ЦРБ знаходзіўся тата. Сам спраўляўся з кармленнем малых, іх пераапрананнем і зменай падгузнікаў.
Што прыгатаваць?
Гэта пытанне ў шматдзетнай сям'і Ляшкевічаў знаходзіць простае рашэнне дзякуючы намаганням мамы.
- Часта смажым шашлыкі, - кажа тата, а мама ўдакладняе:
- У кожнага - свой выбар. Мацвей любіць аліўе, Цiмоша - салата з кукурузай, а Сцёпа аддае перавагу галубцам. Але мне не цяжка гатаваць, галоўнае, каб кожны быў сыты і задаволены. Раней і тарты сама пякла, цяпер жа часу замала.
Свята
Іх у сям'і вельмі любяць. Ды гэта і зразумела: пяцёра дзяцей, і кожны чакае падарункаў. Асабліва на Новы год. Пад прыбраную ялінку доўгачаканыя сюрпрызы прыносіць Дзед Мароз. Таксама і з днямі нараджэння: усе як адзін адзначаюцца з любоўю, радасцю і сюрпрызамі. А вось дарослыя - ледзь сціплей. Прыярытэт у сям'і аддаюць дзецям.
Пра сямейны капітал
Дакументы, вядома ж, на яго атрыманне аформлены, але самі грашовыя сродкі не чапаюць.
- Хай ляжаць на адукацыю дзяцей, - удакладняе галава сямейства. - А мы пакуль самі спраўляемся. Вось дзякуючы дапамозе дзяржавы будзем будаваць новы дом, пабольш. Тут, вядома, я ўжо не адно дрэва пасадзіў: і яблыні, і слівы, і чарэшню. Нічога, іншым людзям застанецца.
Сакрэты дабрабыту
Яны, вядома ж, ёсць у кожнай сям'і. Ляшкевічы – і Сцяпан, і Юлія - на пытанне, што з'яўляецца залогам сямейнага даўгалецця, амаль ва ўнісон адказваюць:
- Слухаць і чуць адзін аднаго. Па дробязях не сварыцца і не крыўдзіцца.
– А ўсе крыўды, - удакладняе муж – ад стомы. Праходзіць стомленасць - праходзяць і крыўды.
Што ж, дрэвы Сцяпан пасадзіў, сыноў гадуе, а хутка і дом свой паставіць. Юлія, як сапраўдная жонка, дапаможа і словам, і справай.
Дарэчы!
У гэтыя перадсвяточныя дні з віншаваннямі да Ляшкевічаў прыехалі госці. Гэта начальнік аддзела ЗАГС райвыканкама Вікторыя Траяновіч, старшыня Пацейкаўскага сельвыканкама Сяргей Цвірко і дырэктар Капыльскага ТЦСАН, старшыня РА ГА «Беларускі саюз жанчын» Святлана Маліноўская. Разам са словамі шчырых пажаданняў міру і дабра яны прывезлі і прыемныя падарункі.
Дзіяна Ткачэнка
Крыніца http://www.kopyl.by
