Маляўнічы беларускі гарадок з тысячагадовай гісторыяй на некалькі дзён стаў культурнай сталіцай Рэспублікі Беларусь, прыкаваўшы да сябе ўвагу ўсёй культурнай супольнасці краіны, гасцей з гарадоў-пабрацімаў, суседніх рэгіёнаў.
Захапляў не столькі нябачаны для жыхароў раёна размах мерапрыемства, магчымасць яшчэ раз перагартаць старонкі гісторыі Капыльшчыны. А стаўленне жыхароў ад малога да вялікага да багатай культурнай і гістарычнай спадчыны, якая ім дасталася.
З якім натхненнем яны чыталі вершы і ўрыўкі знакамітых землякоў, спявалі песні, напісаныя на іх вершы, рыхтавалі выставачныя экспазіцыі, удзельнічалі ў віктарынах, квэстах, спартыўных спаборніцтвах. Без слоў адчуваўся гонар за свой родны край, небывалае адзінства і спакой, дазваляючыя атрымліваць задавальненне не толькі ад святочных мерапрыемстваў, але і ад прагулак па абноўленых вуліцах.
Горад змяніўся. Людзі старэйшага пакалення, якія памяталі на цэнтральнай плошчы драўляныя дамы, падыходзілі і дзякавалі, не хаваючы слёз. Было б гэта магчыма пры іншых абставінах? Думаю, не. Нам відавочны і вельмі наглядны прыклад суседзяў, некалі брацкіх краін былога Савецкага Саюза.
І гэтае свята, і ператварэнне Капыля - гэта вынік выразна выверанай дзяржаўнай палітыкі, якая праводзіцца Кіраўніком дзяржавы па развіцці рэгіёнаў Беларусі.
Адным з напрамкаў Праграмы сацыяльна-эканамічнага развіцця Рэспублікі Беларусь на 2021-2025 гады, адобранай Усебеларускім народным сходам, як раз і з'яўляецца павышэнне прывабнасці для жыцця, працы і бізнесу тэрыторый, размешчаных за межамі сталіцы і абласных цэнтраў, прасоўванне сельскага ладу жыцця. Падыход да развіцця рэгіёнаў прадугледжаны рознабаковы, зыходзячы з спецыялізацыі і патэнцыялу тэрыторый.
І вось ён, на прыкладзе Капыльскага раёна, яшчэ ў пачатку рэалізацыі пяцігадовай праграмы, у няпростых для краіны эканамічных і палітычных умовах, яркі прыклад увасаблення напісанага ў жыццё. Думаю, нават у скептыкаў адпалі сумневы правільнасці абранага беларускага шляху развіцця.
Свята праходзіла пад дэвізам народнага адзінства. Многія ўбачылі ў колькасці літар, усталяваных на «Алеі пісьменнікаў» нешта сімвалічнае, увязаўшы 17 лавак з датай 17 верасня - Днём народнага адзінства ў Беларусі. Што ж, магчыма гэта і правільна.
Хай гэта алея нагадвае нам і будучым пакаленням не толькі пра людзей, якія апявалі Беларусь у сваіх творах, але і пра час, калі беларускі народ на чарговым вітку гісторыі аб'яднаўся ў жаданні абараніць і захаваць сваю краіну, сваю любімую Беларусь.
Людміла Ніжэвіч,
старшыня Пастаяннай камісіі па бюджэце і фінансах Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь
Крыніца http://www.kopyl.by
