І зноў, як і ў нядаўнім ультрамарафоне па Сахары, у спаборніцтве ён удзельнічаў пад сцягам горада Капыля. Выніковае другое месца ў сваёй узроставай групе (40-49 гадоў) і 21 у агульным заліку з 398 стартаваўшых ўдзельнікаў - гэта стымул перамагаць усе абставіны вакол і ісці да мэты нягледзячы ні на што.
АСАБЛІВАСЦІ ТРЭЙЛУ
Забег называецца Mad Fox Ultra невыпадкова: маршруты праходзяць у месцах, дзе водзяцца лісы (mad fox перакладаецца з ангельскай як «шалёная лісіца»). Раней Mad Fox беглі ў Растове Вялікім, зараз трасы пракладваюць у Пераслаўлі-Залескім Яраслаўскай вобласці - адным з найстарэйшых гарадоў Расіі.
На шляху ў трэйлранераў — больш за 300 помнікаў архітэктуры, сярод якіх старажытныя храмы і закінутыя капішчы. Чвэрць папулярнай дыстанцыі (40 км) ідзе па беразе Пляшчаева возера, а затым - па лесе з прыгожымі зімовымі краявідамі і прасёлкавых дарогах. Адзін з найскладанейшых участкаў - пад'ём на Аляксандраву гару вышынёй 270 м.
— Сапраўдныя экстрэмалы і прасунутыя аматары бегу змаглі выпрабаваць сябе на розных дыстанцыях, — гаворыць Аляксандр Вабішчэвіч. - Самая крутая - гэта 100 міль (крыху больш за 160 км). Часовы ліміт складае 30 гадзін. Але, каб туды заявіцца, трэба атрымаць допускі. Гэта значыць, за апошнія два гады ўдзельнік павінен прабегчы некалькі 100-кіламетровых сертыфікаваных дыстанцый або крутую шматдзёнку. У мяне за плячыма ўжо ёсць ультрамарафон у Сахары (яго адлегласць - 250 км) і Мінскі ўльтрамарафон на 100 км. Таму ў наступным годзе сапраўды магу кваліфікавацца на 100 міль.
НА СТАРТ, УВАГА, МАРШ!
Гэта гонка правярала стойкасць спартсменаў ад пачатку да самага фінішу. Патрапіўшы на спаборніцтвы, трэба было падаць пэўныя медыцынскія даведкі. Арганізатары сур'ёзна іх праглядалі і дапускалі да спаборніцтваў. Пасля выдачы спецыяльных датчыкаў GPS, па якіх бегуноў павінны былі адсочваць арганізатары, станавіліся ў стартавы створ.
— Стартавалі ў 7 раніцы, — расказвае капылянін. - Першыя дзве гадзіны беглі з налобнымі ліхтарамі. У сёлетнім забегу ўлічыў памылкі мінулага года: стартаваў з лідэрамі, што дазволіла першыя трыццаць кіламетраў вырвацца асобна ад асноўнай масы. Бегчы было камфортна, хлопцы падтрымлівалі. На 30-40 км лідары пайшлі далей, ды і куды было цягацца з маладымі чэмпіёнамі краіны і Еўропы.
І ЗАПЛЕЧНІК ЗА СПІНАЙ
Забег цалкам аўтаномны, гэта значыць трэба загадзя прадугледзець і пакласці ў заплечнік усё, што можа спатрэбіцца на дыстанцыі, у тым ліку запас харчавання на дзве тысячы калорый і ваду. Ёсць спіс абавязковай амуніцыі — ратавальная коўдра, нож, ліхтарык з батарэйкамі, солевыя таблеткі, мабільны тэлефон з нумарам арганізатараў і экстранага выкліку ратавальнікаў. Летась наш зямляк бег з рукзаком, які важыў 7 кг, сёлета - 1,5 кг.
Валанцёры строга сочаць за амуніцыяй бегуноў: абавязкова трэба надзець тэрмабялізну, цёплыя шкарпэткі для бегу, тэрмаўстойлівую куртку, зімовыя бегавыя красоўкі з жорсткім пратэктарам, шапку і пальчаткі. На працягу ўсёй дыстанцыі было пяць прыпыначных пунктаў - чэкпаінтаў. На 48-м км - харчаванне (булён, бананы, сухафрукты, салёныя агуркі), на астатніх - цёплы чай або вада, якой можна было папоўніць запасы. На фінішы спартсменаў чакаў медаль фінішора, палявая кухня (гарачая гарбата і грэчка з мясам) і цёплыя палаткі.
СНЕЖНАЕ ВАР'ЯЦТВА
Апісаць усё вар'яцтва Mad Fox зможа толькі той, хто сам тамака пабываў. Зімовыя старты заўсёды непрадказальныя ў плане надвор'я і нават незразумела, які прагноз лепшы: мароз - дрэнна, золь - яшчэ горш. На гэты раз удзельнікам прыйшлося змагацца з завеяй і снегам, які сыпаў амаль усю ноч. Гурбы былі не толькі друзлыя, але і вільготныя, таму дадатковай праблемай былі мокрыя красоўкі і снег, які намярзае на іх.
- За два тыдні да старту я захварэў на грып, - працягвае Аляксандр. - Таму трэніровак практычна не было і падрыхтоўка сышла на нішто: прыехаў з той формай, якая была напрацавана раней. У забегу ўдзельнічаю ўжо другі раз. Бег 55 міль, гэта атрымалася 91 км. На старт выйшла 398 чалавек, а перасекчы фінішны створ удалося 290 бегунам. Дыстанцыю пераадолеў за 10 гадзін 47 хвілін. Сёлета яна ў разы цяжэйшая, чым летась. Тады снежнае покрыва было не больш за 10 см, зараз — месцамі даходзіла вышэй калена.
Паколькі гэта бег па перасечанай мясцовасці - трэйлранінг, то ад кроса адрозніваецца ландшафтам, багаццем спускаў, уздымаў, бродаў, наяўнасцю балот, рэк, равоў і гэтак далей. Калі сцісла, то трэйл для тых, каму мала асфальта і запыленых красовак, а жадаецца сапраўднай весялосці і непрадказальнасці.
- Складанасць была і ў тым, што даводзілася бегчы праз рэкі і балоты, - адзначае Аляксандр. - Калі дакладней, то ў пяці месцах даводзілася па калена быць у вадзе. Вядома, была магчымасць пераапрануцца і пераабуцца. На 48 км стаяў пункт, куды бегуны адпраўлялі «закід». Гэта значыць перад стартам выдаюцца спецыяльныя мяшкі, куды спартсмен кладзе тыя рэчы, якія лічыць неабходнымі, напрыклад, сухое адзенне, дадатковае харчаванне і інш. Летась я таксама зрабіў «закід» і, каб пераапрануцца, выдаткаваў амаль 20 хвілін часу. Адпаведна, прабег у разы горш, чым сёлета. «Закід» на ўсялякі выпадак адправіў і сёлета. Выдаткаваўшы некалькі хвілін на булённае падсілкоўванне і гарачую гарбату, цвёрда вырашыў, што буду працягваць бегчы далей без перапранання, хоць красоўкі былі поўныя вады, бруду і снегу. На 60-м км стала зусім крытычна. Напэўна, калі б была магчымасць, то я сышоў бы з дыстанцыі. Але ж няма куды: вакол прырода, да шашы далёка. У галаве роспач і нянавісць да сябе ўзялі верх - павялічыў тэмп, сабраўся з сіламі і дабег. У маім забегу было яшчэ два беларусы, але яны нашмат ад мяне адсталі. У выніку ў мяне другое месца. Сваім вынікам застаўся задаволены, бо летась быў 64 у агульным заліку і дзевятым у сваёй узроставай групе.
ПРА ПЛАНЫ
Паколькі зімовы марафон Mad Fox Ultra мяркуе розныя дыстанцыі, у тым ліку і дзіцячыя, то Вабішчэвічы вырашылі прыняць удзел у спаборніцтвах усёй сям'ёй. Таму складаюць чамаданы ўжо за год. Аляксандру ўжо прыйшло запрашэнне і на пяцідзённы горны марафон у Крыму на 200 км. У планах - удзел у Байкальскім марафоне. І гэта яшчэ не ўсё - на працягу года капылянін плануе збіраць узнагароды і ў беларускіх марафонах.
- Удзел у падобных спаборніцтвах - гэта пераадоленне сябе, неабходнасць у занятках спортам, - кажа Аляксандр. - Без гэтага складана ўявіць сваё існаванне. Вялікая мэта матывуе на дзеянні, таму ўвесь час хочацца знайсці для сябе нешта экстрэмальнае і новае, спазнаць мяжу сваіх магчымасцяў. Нашто? Не ведаю. Мабыць, толькі ў стаўленні бегу я змірыўся з адказам: «А чаму бы і не?»
Таццяна Бохан
Крыніца http://www.kopyl.by
