У Капыльскай раённай цэнтральнай бібліятэцы імя Анатоля Астрэйкі сабраліся навучэнцы СШ № 2 г. Капыля — удзельнікі літаратурнага марафону «Яго імя носіць школа». Сустрэча была прымеркавана да святкавання 135-годдзя з дня нараджэння нашага земляка — паэта Беларусі Цішкі Гартнага.
Падчас літаратурна-гістарычнай гасцёўні дзевяцікласнікі школы, якія прысутнічалі на мерапрыемстве, даведаліся пра тое, як наш зямляк стаў культавай фігурай свайго часу. Як ён увайшоў у літаратуру «песняром працы і барацьбы», «першым пралетарскім паэтам Беларусі», як яго называлі - аўтарам першага скончанага беларускага рамана («Сокі цаліны»). Яго жыццёвы шлях ад вясковага пастушка да паэта, кіраўніка ўрада, акадэміка, быў літаральна перапоўнены гістарычнымі перыпетыямі.
Хлопцы азнаёміліся з малавядомымі фактамі біяграфіі земляка, убачылі рэдкія фатаграфіі. Адмысловая ўвага была нададзена творчай спадчыне вялікага пісьменніка, падчас мерапрыемства гучалі цытаты з яго твораў, успаміны суайчыннікаў. Адзначана, што ўся творчасць Гартнага прасякнута сацыяльнымі тэмамі: праца дробнага рамесніка, працоўны і сялянскі рух да Кастрычніцкай рэвалюцыі. Рэвалюцыю ён апяваў не як старонні назіральнік і глядач, а як непасрэдны ўдзельнік барацьбы і новага будаўніцтва. Галоўная крыніца творчасці Цішкі Гартнага - яго ўласны жыццёвы вопыт.
— Упэўнена, што гэта мерапрыемства прынесла мне і маім аднакласнікам масу станоўчых эмоцый і стала дзіўным і цікавым адкрыццём, — гаворыць Анастасія Давыдзенка. — Прыемна, што ў бібліятэку былі запрошаны навучэнцы СШ № 2, бо менавіта наша школа носіць імя Цішкі Гартнага, да таго ж на тэрыторыі школы ўсталяваны бюст пісьменніку. Яго імем таксама названы дзве вуліцы ў Капылі, устаноўлена памятная дошка на яго доме. Сімвалічна і тое, што ў Дзень беларускага пісьменства ля будынка раённага краязнаўчага музея адкрылі помнік майстру-гарбару, правобразам якога стаў Цішка Гартны. Месца абрана невыпадкова: менавіта тут у канцы XIX - пачатку XX стст. знаходзілася гарбарная майстэрня, дзе працаваў будучы паэт і грамадскі дзеяч, тады яшчэ Дзмітрый Жылуновіч. А галоўнае засталося ў яго творах - адлюстраванне часу і яго думак.
Таццяна Бохан
Крыніца «СП»
